De Barbie-film is een regelrechte hit, maar niet iedereen is blij met het verhaal van regisseur Greta Gerwig. Veel mensen piepen dat het anti-man propaganda is, maar lieve kijkers: dat is het juist niet. Het is anti-patriarchaat.
De 'Barbie'-film is geen anti-mannen film, verre van zelfs
Och och och, de conservatievelingen van deze wereld zijn weer eens kwaad. De Barbie-film van Greta Gerwig, die F-ing fantastisch is, zou niet lief zijn voor mannen. Het zou mannen in een kwaad daglicht zetten. Stel je voor. Huilie huilie.
Maar lieve mannen (en de rest van de mensheid): de Barbie-film laat juist zien dat mannen óók slachtoffer zijn. En dat het echte kwaad schuilt in het patriarchaat – dat de geestelijke gezondheid van mannen schaadt, hun tegenhoudt, hun creativiteit verstikt en relaties ruïneert. Als het echt een anti-mannen film was, dan hadden we wel een paar Kens mishandeld zien worden.
Wanneer Ken in de film van Barbie Land naar de echte wereld trekt, ontdekt hij daar het patriarchaat. Hij is in het begin dolgelukkig: hier mogen mannen paard rijden, worden ze serieus genomen en zelfs zo gerespecteerd, dat ze wordt gevraagd hoe laat het is. Hij wil niet anders dan profiteren van een systeem dat mannen op de eerste plaats zet, na een leven lang ondergeschikt te zijn geweest aan Barbie. Als de film echt anti-mannen was, dan zou de verhaallijn van Ken op dat punt eindigen – met het beeld van Ken als een seksistische, op macht beluste klootzak.
Mannen verdienen beter dan dat ze hun waarde moeten ontlenen aan extreme mannelijkheid
Maar dat doet het niet, Ken gaat juist met Barbie op zelfontdekking. Hij leert uiteindelijk dat het patriarchaat hem – maar ook Barbie – op verschillende manieren in de steek laat en dat het patriarchaat een constante prestatie van mannelijkheid vereist. En laat hij die façade vallen, dan kan dat tegen hem worden gebruikt.
Uiteindelijk wil Ken niets liever dan begrijpen wie hij nou eigenlijk is zonder Barbie. In het begin denkt hij na het ontdekken van het patriarchaat dat het vertonen van mannelijkheid en mannelijke dominantie het antwoord is. Maar dan ziet hij in dat dat hem juist alleen maar leeg laat voelen. Hij wil wel huilen, maar hij weet niet hoe – emoties zijn niet toegestaan bij mannen, zo geïndoctrineerd is hij. Het is Barbie die hem eraan herinnert dat dat wél oké is.
Het punt van Barbie is dus niet dat ken slecht is, of dat mannen slecht zijn, of dat mannelijkheid slecht is. Het laat zien dat het patriarchaat vrouwen schaadt én dat mannen beter verdienen dan hun waarde te ontlenen aan extreme mannelijkheid. De film staat juist sympathiek tegenover de geestelijke gezondheid van mannen.
Dus als je echt denkt dat een film – die mannen wil aanzetten tot nadenken over wie ze zijn buiten de normen van mannelijkheid om – anti-man is, dan moet je je misschien even afvragen waarom dat zo is.
